جنگل جهانی «ابر» زیر پای آفرودسواران/ طبیعت بکر هیرکانی حفظ میشود؟
چهره زیبای جنگل جهانی «ابر» در سالهای اخیر همواره زیر پای آفرودسواران مخدوش شده است؛ اما آیا بالأخره طبیعت بکر هیرکانی این منطقه با تدابیر مناسب حفظ میشود؟
چندی پیش در گزارشی به مشکلات ناشی حضور آفرودسواران در جنگل ابر شاهرود پرداختیم و اشاره شد که با وجود اینکه جنگل ابر در جلسه شورای عالی محیطزیست در ۲۹ بهمن سال ۱۳۹۳ منطقه حفاظتشده اعلام شده و در فهرست مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیطزیست درآمده است؛ اما صحنههای ناخوشایندی را از تخریب محیطزیست این منطقه همواره شاهد بوده و هستیم!
محلیها عقیده دارند که بعد از ثبت جهانی جنگل ابر، شاهد حضور بیش از حد خودروها و موتورسیکلتهای اهل گردش در طبیعت از شهرهای مختلف در این منطقه بودهایم و این وسایل نقلیه، مجبورند از مسیرهایی عبور کنند که جز تخریب محیطزیست منطقه چیزی با خود ندارد!
در همین حال، مسؤولان اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان شاهرود میگویند که به دستور مسؤولان بلندمرتبه کشوری ازجمله رئیس سازمان حفاظت محیطزیست و رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور و توافقات حاصله و با کارشناسهای فنی، اجتماعی و حفاظتی و بازدید مکرر مسؤولان امر در سال ۱۳۹۵ محدوده جنگل ابر، جزو مناطق چهارگانه محیطزیست تصویب و بهعنوان میراث طبیعی ثبت شد.
این امر به اداره کل محیطزیست استان سمنان و شهرستان شاهرود واگذار شده است و اهم فعالیتهای اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان شاهرود شامل شرکت در عملیات اطفای حریق جنگل و مراتع در طول این چندین سال در جنگل ابر و بستن راههای فرعی جهت جلوگیری از عبور وسایل نقلیه و آفرودسواران بوده است.
همچنین برگزاری کلاسهای آموزشی و ترویجی با گروه آفرودسواران و روستاییان در خصوص اثرات مخرب عبور خودرو در عرصههای منابع طبیعی انجام شده است.
احداث و تجهیز پایگاههای اطفای حریق در روستاهای ابر و شیرینآباد و تجهیز و آموزش شوراها و مردم بومی در خصوص عملیات اطفای حریق نیز توسط اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان شاهرود انجام شده است.
پیگیری برای نصب دوربینهای اعلام حریق هم در جنگل ابر انجام شده است. در ادامه اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شاهرود در بحث انفال مثل سابق همکاری خوب و مؤثری با اداره محیطزیست شهرستان شاهرود خواهد داشت.
جنگل ابر در شرق استان سمنان بدون تردید یکی از زیباترین نقاط ایران و شمال شرق کشور محسوب میشود و انتظار میرفت پس از ثبت جهانی، توجه به آن چندین برابر شده و برنامههای زیرساختی و حفاظتی در این منطقه شتاب گیرد؛ انتظاری که البته تا امروز از سوی دستگاههای مسؤول محقق نشده است.