ماجرای قربانی کردن حضرت اسماعیل، فرزند حضرت ابراهیم، یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین ماجراهای دینی در تاریخ اسلام و جهان است و این ماجرا آنقدر مهم و آموزنده است که روز وقوع این ماجرا، عید قربان نام گرفت که یکی از مهم‌ترین رویدادهای دینی در جوامع اسلامی است.
آنگاه که خداوند به حضرت ابراهیم دستور می دهد که فرزندش حضرت اسماعیل را قربانی کند و حضرت ابراهیم، با اعتماد به خداوند و پایبندی به دستور الهی آماده قربانی کردن فرزندش می شود، اما در لحظه قربانی، حضرت ابراهیم هر چه تلاش میکند، به خواست خداوند چاقو بر گردن حضرت اسماعیل کارگر نیست و در این لحظه به اذن خداوند گوسفندی نازل می شود تا حضرت ابراهیم آنرا قربانی کند.
قربانی کردن به عنوان یکی از نمادهای تسلیم به اراده خداوند بودن و آمادگی برای تضحیت در راه او در نظر گرفته میشود.
همچنین، قربانی کردن در عید قربان نشانگر همبستگی و ارتباط اجتماعی است و می‌تواند فرصتی برای تقویت روابط اجتماعی و تقویت حس انسانیت و همدردی با بخشی از جامعه باشد.که با گذشتن از مال و قربانی کردن و توزیع بخشی از گوشت قربانی به نیازمندان و محتاجان، باعث تسهیل در مسائل اقتصادی و اجتماعی آنان میشود.
در دین اسلام، برای رسیدن به خداوند و نزدیک شدن به او، نیاز به تسلیم و اطاعت از دستورات او و ترک عادات و رفتارهای منفی خصوصا دفع نفس سرکش داریم.
قربانی کردن نفس سرکش، به عنوان یکی از روش‌های تربیت و شکوفایی اجتماعی و روحی، به ما کمک میکند تا این هدف را به دست آوریم و قربانی کردن نفس سرکش به معنای پذیرش مسئولیت‌های دینی و اخلاقی و ترک رفتارهای منفی است. بنابراین، قربانی کردن نفس سرکش در عید قربان، به عنوان یکی از روش‌های تربیت و شکوفایی روحی در دین اسلام، دارای اهمیت ویژه‌ای است و به ما کمک میکند تا به سمت نزدیکی به خداوند و ارزش‌های اسلامی پیشرفت کنیم.
اما اگر از این روز درس گرفته نشود شاهد بروز رفتارهای خارج از عرف و قانون از طرف اقشار مختلف مردم خواهیم بود. یکی از آفت‌هایی که از این رفتارها حاصل میشود، رفتار خارج از عرف برخی از مسئولین از جمله نمایندگان مجلس است.
این رفتارها ممکن است شامل تخطی از قوانین و مقررات، سوءاستفاده از موقعیت و قدرت و غیره باشد. یکی از مهم‌ترین این رفتارها، دخالت برخی نمایندگان در امور اجرایی دولت و انتصابات مدیران است.
هر چند بسیاری از نمایندگان مجلس از این مورد مستثنی هستند، اما عده ای از نمایندگان، خصوصا آنهایی که هنری از خود نداشته و در حوزه نمایندگی کاری از پیش نمی‌برند، تلاش دارند تا با چسباندن خود به دولتمردان، اولا اقدامات و فعالیت های مثبت دولت را به نام خود مصادره کرده و در رسانه ها حضور یابد و از طرف دیگر، تلاش می‌کنند با اعمال فشار بر دولت و چینش نیروهای خود در پستهای مدیریتی، بتوانند زمینه را برای کسب آرا در دورا های آینده فراهم کنند.
این نوع رفتارها می‌تواند باعث آسیب به جامعه و اعتماد عمومی شود و به‌عنوان یک مشکل جدی در سیستم سیاسی در نظر گرفته میشود. برای مقابله با این مشکل، قوانین و مقرراتی وجود دارند که باید توسط نمایندگان مجلس رعایت شود. همچنین، شفافیت و انتشار اطلاعات مربوط به فعالیت‌های نمایندگان مجلس نیز به عنوان یکی از راه‌های مبارزه با فساد و رفتارهای خارج از عرف و قانون‌شکنی در سیستم سیاسی مورد توجه قرار میگیرد.
آنچه برای پیشگیری از این مشکل مهم است، سرکوب به موقع نفس و آموختن آموزه های دینی است تا به جای پاسخ گفتن به هوای نفس، در مسیر حق و عدالت حرکت کنیم تا در هر جایگاهی که قرار گرفتیم، با در نظر گرفتن رضای خداوند، نسبت به حل و فصل مشکلات مردم در چارچوب قانون و به دور از سیاست زدگی و خودکامگی، اقدام کنیم.
در غیر اینصورت، اقدامات خلاف قانون به مرور زمان نهادینه شده و جزو عادات نمایندگان قرار میگیرد و اینجاست که اگر کسی، به مدیران وظایف قانونی خودشان از قبیل جلوگیری از اقدامات نمایشی نمایندگان در برنامه های دولتی و منع نمایندگان از انجام اقدامات خلاف قانون را متذکر شود، بر مذاق آقایان نماینده خوش نمی آید و تلاش می کنند با استفاده از اختیارات قانونی که قانونگذار در اختیارشان گذاشته، برنامه های خلاف قانون خود را جاری و ساری کرده و تلاش کنند مجریان قانون مدار را هم از گردونه دولت خارج کنند.
جمعه, ۲ آذر ۱۴۰۳ /
