موفقیت دانشمندان ایرانی در همکاری با پژوهشگران ۳ کشور جهان/ ساخت نانوژلی که سرطان پستان را نشانه میگیرد
دانشمندان ایرانی در همکاری با پژوهشگران سه کشور جهان به موفقیت جدیدی دست یافتند و نانوژلی را تهیه کردند که سرطان پستان را نشانه میگیرد.
احسان نظرزاده، عضو هیأت علمی دانشکده شیمی دانشگاه دامغان و متینه قمی، محقق پسادکتری او، با همکاری پژوهشگران از دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، انگلستان، ایتالیا و استرالیا موفق به چاپ مقاله پژوهشی با عنوان «نانوژل کامپوزیتی چندمنظوره پاسخگو و فعال فلورسنت برای درمان سرطان پستان و تصویربرداری زیستی» شدند.
این مقاله مستخرج از طرح پژوهشی پسادکتری متینه قمی، تحت راهنمایی احسان نظرزاده و با حمایت کامل فدراسیون سرآمدان علمی ایران است.
در این مقاله، گفته شده که علیرغم پیشرفتهای اخیر در درمان سرطان پستان، متاستاز ناشی از تومورهای سرطان پستان عامل اصلی مرگومیر است.
متأسفانه تومورهای متاستاتیک به کمک جراحی یا پرتودرمانی از بین نمیروند؛ بنابراین استفاده از داروهای ضد سرطانی جدید برای پیشگیری یا درمان سرطان پستان ضروری به نظر میرسد.
هرسپتین یک داروی شیمی درمانی مؤثر در درمان سرطان پستان است. این دارو بهطور خاص برای هدف قرار دادن گیرندههای سطحی یا درونسلولی ساخته شده است؛ بنابراین روی سلولهای خاصی عمل میکند و در عین حال، تأثیر بیشتری بر روی سلولهای سرطانی و عوارض جانبی کمتری روی سلولهای سالم دارد.
در کار پژوهشی حاضر، یک نانوژل کامپوزیتی فعال فلورسنت قابل ردیابی و پاسخگوی زیستی از ادغام نقاط کربنی عاملدار شده با کراتینین در نانوژل لسیتین- اینولین تهیه شد.
پس از پگیله شدن نانوژل، داروی ضدسرطان هرسپتین برای هدف قرار دادن سرطان پستان HER2 مثبت در آن بارگذاری شد.
ارزیابی جذب سلولی نشان داد که نانوژل بهطور مؤثر در سلولهای SK-BR-3 درونی شده و تولید گونههای اکسیژن فعال بهطور قابلتوجهی افزایش یافته است.
جذب سلولی هرسپتین افزایش یافت که این امر منجر به کاهش زنده ماندن سلولی در سلولهای سرطانی SK-BR-3 در مقایسه با سلولهای MDA-MB-231 و همچنین مهار تکثیر شد.
نتایج مطالعه درون تنی در مدل حیوانی مهار رشد تومورهای پستان را نشان داد. در مجموع نانوژل کامپوزیتی لسیتین- اینولین پگیله شده میتواند یک گزینه امیدوارکننده برای هدف قرار دادن سرطان پستان HER-2 مثبت باشد.
این مقاله در مجله Advanced Composites and Hybrid Materials با ضریب تأثیر ۱۱/۸۰ به چاپ رسیده است.