میامی میزبان بخش اصلی نکوداشت ابن یمین فریومدی می شود

فرشید فلاح لاله زاری در نشستی با فرماندار میامی با اشاره به برگزاری نکوداشت ابن یمین فریومدی شاعر شناخته‌شده قرن چهارم در استان سمنان گفت: بخش علمی این نکوداشت قرار است در دانشگاه شاهرود برگزار شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان با بیان اینکه برای برگزاری هرچه بهتر این آیین نکوداشت برنامه های متعددی پیش بینی شده است افزود: بازدید از آرامگاه ابن یمین فریومدی و نیز آرامگاه شیخ حسن جوری از جمله این برنامه ها است.

امیر فخرالدین محمود بن یمین فریومدی شاعر ایرانی فیلسوف، شاعر و بزرگ ترین قطعه سرای ایرانی قرن هشتم هجری است که بخش اعظم زندگانی وی در روستای فرومد خراسان (در استان سمنان کنونی) و نیز در سبزوار خراسان، سپری شد.

وی یکی از بزرگ‌ترین قطعه سرایان ایرانی نه تنها در ایران و سرزمین های آشنا با زبان و ادبیات فارسی؛ بلکه در خارج از این مرز و بوم مشهور و شناخته شده است و در زمینه اشعار اخلاقی و پند و نصیحت و حکمت از جمله شاعرانی است که درباره زندگانی و آثار و افکار به ویژه مفاهیم اجتماعی و اخلاقی قطعات او سخن ها رفته و کتاب ها و مقالات نوشته شده است.

اندرز و طعن و طنز در قطعه های او مشهود است، ابن یمین در شمار افراد روشن ضمیر و بیدار دل است که در لباس قناعت و ساده زیستی و نیز پاکدلی و آزاداندیشی به سرودن شعر دست می یازد.

دیوانی که از ابن یمین بر جای مانده‌است، شامل قصیده، غزل، مقطع، رباعی و چند ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مسمط، مخمس، مستزاد و چند مثنوی است.

در دیوان او برخی ماده تاریخ و چیستان نیز وجود دارد. دیوان اصلی او در سال ۷۶۳ ه‍.ق در جنگ میان سربداران و معزالدین حسین کرت به غارت رفت و دیگر یافت نشد.

به گفته خودش، ۱۰ سال بعد از این واقعه، آنچه از دیوانش در یاد و خاطره و همچنین در «جرائد افاضل نامدار» و «سفائن اماثل» باقی مانده بود، مجدد گردآوری کرد و سروده‌های سال‌های پس از آن را نیز به آن افزود تا دیوانی دیگر رقم بخورد.

امروزه از این دیوان، نسخه‌های مختلفی در دست است. اهمیت و شهرت ابن یمین طغرایی، بیشتر به سبب قطعات معروف اوست که بر مضامین اخلاقی و اجتماعی سروده شده‌است.

مضامین غزلیات او نیز غالبا عاشقانه است. اشعار او روان و منسجم و خالی از تکلف و علم‌فروشی و دنباله سبک خراسانی توصیف شده‌است.

 سخنانش از آزادی و آزادگی است و آنجا که سخن از پشت پا زدن به هستی بی بنیاد این جهانی و ناپایداری آن است، احساس این مرد بزرگ را می توان دید.