آبگرم سمنان، ظرفیتی مغفول اما پتانسیل‌دار
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری سمنان از آبگرم سمنان به‌عنوان یکی از پروژه‌های پتانسیل‌دار و توجیه‌دار این استان نام برد که اجرایی شدن آن می‌تواند به بهبود اقتصاد گردشگری کمک کند.
محمد حمیدی اظهار کرد: استان سمنان پتانسیل و ظرفیت‌های متعدد و متنوعی در حوزه گردشگری دارد و مجموعه آبگرم، یکی از آن ظرفیت‌های کم‌نظیر است.
وی نزدیکی این مجموعه به محور پرتردد تهران – سمنان و مشهد را به‌عنوان یک فرصت کم‌نظیر برای رونق گردشگری منطقه دانست و گفت: عبور سالانه ۲۰ میلیون زائر از نزدیکی این منطقه گردشگری، زمینه خوبی برای بهره‌برداری درست از این ظرفیت است.
او ادامه داد: مجموعه آبگرم در مرکز ثقل جمعیتی استان و در نزدیکی محور پرتردد تهران مشهد واقع شده است و مهم نیست به نام کدام شهرستان اجرایی شود، مهم این است که اجرای آن چه آورده‌ای برای اقتصاد و گردشگری استان دارد.
وی با بیان اینکه اگر آبگرم سمنان در هر استان دیگری بود، به یک قطب گردشگری سلامت تبدیل می‌شد، اظهار کرد: در اجرایی شدن پروژه‌هایی از این دست نباید خود را درگیر مسائل حاشیه‌ای کنیم.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری سمنان با اشاره به قرار گرفتن این مجموعه گردشگری در نزدیکی سه شهرستان سمنان، مهدیشهر و سرخه، اظهار کرد: وقتی کارشناسان اعلام کردند که کم‌هزینه‌ترین، مناسب‌ترین و بهترین راه دسترسی به این مجموعه کدام مسیر و در کدام شهرستان است، دیگر همه باید از آن نظر کارشناسانه حمایت کنیم.
وی با اشاره به برخی مشکلات ناشی از تقسیمات کشوری در جریان تبدیل شهرستان سمنان به سه شهرستان در دولت‌های قبل، گفت: به نظر می‌رسد این مشکلات باید اصلاح شود. در واقع، در هیچ جای کشور با چنین پدیده‌ای مواجه نیستیم که از یک پل بگذاری و آن طرف پل شهرستان دیگری باشد.
چشمه آبگرم سمنان، یکی از چشمه‌های آبگرم دارای خاصیت درمانی در کشور است که در جنوب غربی شهر درجزین، شمال غربی روستای افتر شهرستان سرخه، ۲۱ کیلومتری شمال غرب سمنان و ۱۸ کیلومتری غرب مهدیشهر واقع شده است. چشمه‌های بزرگ این منطقه از گذشته دارای استخرهایی با عمق و ظرفیت کم است و از نظر شیمیایی، آب این منطقه گوگردی است و علاوه بر خاصیت تفریحی برای درمان بعضی بیماری‌های پوستی و رماتیسمی، در تابستان، اوایل بهار و پاییز مورد استفاده گردشگران قرار می‌گیرد.
این منطقه به‌دلیل نزدیکی به شهر سمنان و محور تهران – مشهد و جاده سمنان – فیروزکوه دارای شهرت محلی است، اما برای بسیاری از مسافران عبوری و علاقه‌مندان گردشگری ناشناخته مانده که نیازمند اطلاع‌رسانی، ایجاد زیرساخت‌های اولیه مانند جاده آسفالت و امکانات اقامتی مناسب و سالم‌سازی و رعایت بهداشت آب آشامیدنی در آن است.
وجود فسیل‌های زیاد بویژه فسیل دوکفه‌ای، بیانگر این است که این منطقه در دوران زمین‌شناسی در کف دریا واقع بوده است و همچنین در ارتفاعات شمالی منطقه، فعالیت‌های محدود آتشفشانی دیده می‌شود. آب‌وهوای منطقه در قسمت‌های جنوبی دره، گرم و خشک و در قسمت‌های بالاتر و انتهایی حوزه، سرد و معتدل است. پوشش گیاهی منطقه آبگرم بسیار فقیر است و فقط در قسمت شمالی و در ارتفاعات پوشیده از انوع گیاهان وحشی مانند زرشک، انواع گرامینه، انواع گون و نی است.
آب این منطقه در زمره آب‌های معدنی‌ای قرار می‌گیرد که منشأ درونی دارند، یعنی آب در ساختمان درونی زمین وجود دارد و بر اثر حرارت مرکزی زمین از شکاف‌ها و مجاری موجود بالا می‌آید و به سطح زمین می‌رسد. در این منطقه پنج چشمه وجود داشته که چهار چشمه همچنان جوشش دارند. دو چشمه بزرگ و معروف‌تر «مرادآب» و «گرآب» نام دارند. در غرب این دو چشمه، در پشت خانه‌های قدیمی تخریب شده، دو چشمه دیگر وجود دارد که به «قولنج آب» معروف است. بهترین فصل استفاده از این چشمه‌ها در اوایل بهار و پاییز است.
علاوه بر چشمه‌های آبگرم، جاذبه‌های فرعی مانند وجود ارتفاعات و تنوع رنگی رسوبات و رخنمون سطح دگرشیبی لایه‌های رسوبی برای علاقه‌مندان به کوهنوردی شگفتی‌هایی می‌آفریند. همچنین بقایای چند قلعه قدیمی وجود دارد که مردم سمنان معتقدند این قلعه‌ها متعلق به دوران قبل از اسلام است.
سخت‌ترین نقاط عبوری مسیر آبگرم، مکان‌هایی است که جاده و بستر رودخانه فصلی (خشک‌رود یا کال) همدیگر را قطع می‌کنند. جاده دسترسی به منطقه، مناسب اتومبیل‌های شاسی‌بلند است، ولی انواع سواری‌ها نیز خود را به آبگرم می‌رسانند. به‌دلیل احتمال حرکت سیلاب و ریزش کوه در مسیر دسترسی، تردد در زمستان و روزهای پربارندگی خطرناک است و توصیه نمی‌شود.
برای دسترسی به منطقه آبگرم که در سال ۱۳۸۶ به‌عنوان منطقه نمونه گردشگری در استان سمنان مصوب شد، چند راه دسترسی وجود دارد. مسیرهایی از شهرستان مهدیشهر، درجزین و افتر وجود دارد، اما یکی از مسیرهای پرترددتر از سه‌راهی مومن‌آباد و از طریق یک جاده فرعی در این منطقه است.
