مقابله با بیابان در گرمسار؛ ایجاد ۱۰ هزار هکتار تاغزار تا اجرای ۳۵ هکتار مالچ ریگی
رییس منابع طبیعی گرمسار با اشاره به شناسایی ۱۵ هزار هکتار کانون بحرانی فرسایش بادی، گفت: ایجاد ۱۰ هزار هکتار تاغزار و اجرای ۳۵ هکتار مالچ ریگی طرحهای تأثیرگذار برای کنترل فرسایش بادی بیابانی است.
امیر شاه حسینی با بیان اینکه وسعت بیابان در گرمسار ۲۸۰ هزار هکتار است، عنوان کرد: ۱۵ هزار هکتار از آن به عنوان کانون بحرانی فرسایش بادی شناسایی شده است و با توجه به اینکه پوشش گیاهی در این مناطق وجود ندارد، وزش باد باعث حرکت شنهای روان میشود.
وی افزود: برای تثبیت شنهای روان و جلوگیری از فرسایش بادی کاشت نهال تاغ در دستور کار قرار گرفت و تا کنون ۱۰ هزار هکتار جنگل تاغ به صورت «دستکاشت» ایجاد شده است.
وی بیان کرد: استفاده از بادشکنهای غیرزنده شامل پسماند کُلش برنج، چوبپنبه و نیزار زهکش در تپه های ماسهای ایستگاه کویر که ماسه در این منطقه همواره در حال حرکت است، از دیگر اقداماتی بود که در این راستا انجام شد.
طرحی در گرمسار که نمونه کشوری شد
این مسوول خطرنشان کرد: پس از بررسی کارشناسان در سطح کشور این طرح به عنوان نمونه و تأثیرگذار در راستای کنترل فرسایش بادی بیابان ها به سازمان منابع طبیعی سایر استانها معرفی شد.
رییس منابع طبیعی گرمسار گفت: اجرای طرح مالچ ریگی در راستای بیابانزدایی و تثبیت شنهای روان در ۳۵ هکتار از اراضی بیابانی نیز از جمله اقدامهای مهمی است که در این راستا انجام شد.
استان سمنان با مساحت نزدیک به ۹۷ هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع یکی از پهناورترین استانهای کشور ایران است که با پنج و ۹ دهم درصد مساحت کل کشور، از این نظر هفتمین استان ایران محسوب میشود.
از ۹ و هفت دهم میلیون هکتار وسعت استان سمنان، ۵۵ درصد نواحی بیابان و خشک، ۳۸.۵ درصد مراتع، ۲ درصد اراضی کشاورزی و ۳.۶ درصد جنگل است.
تاغزارهای استان سمنان بیش از ۱۹۰ هزار هکتار وسعت دارد که از این میزان ۱۲۰ هزار هکتار تاغزارهای دستکاشت و ۷۰ هزار هکتار به صورت طبیعی رویش کردهاند.
تاغ به عنوان یک گونه مقاوم به خشکی یکی از گونه های اصلی و مهم در عملیات بیابان زدایی است به طوری که در طول چندسال گذشته سطح زیادی از مناطق بیابانی با این گونه احیا و روند پیشروی بیابان در این مناطق، تا حد بسیار زیادی کنترل شد.
تاغ درختچه ای از تیره تاجخروسان و زیرتیره اسفناجیان، با مقاومت زیاد در برابر خشکی و گرما با شبکه ریشهای گسترده است که در جلوگیری از گسترش کویر نقشی ممتاز دارد.